W tym projekcie zbieramy i upowszechniamy historie oraz doświadczenia osób zagrożonych społecznym niedostosowaniem lub wykluczeniem. Kierujemy go do 100 dzieci i młodzieży z Centrum Opieki nad Dzieckiem, Młodzieżowych Ośrodków Wychowawczych i Socjoterapeutycznych w województwie zachodniopomorskim, 30 osób osadzonych w okręgu koszalińskim Inspektoratu Służby Więziennej oraz 160 osób bezdomnych ze schronisk Caritas w Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej. Na potrzebę realizacji projektu wskazują opracowania Centrum Badania Opinii Społecznej, Głównego Urzędu Statystycznego oraz Służby Więziennej. Wśród przyczyn wykluczenia społecznego wymienia się: brak wykształcenia, brak pracy i ubóstwo (te 3 czynniki zdecydowały o wyborze odbiorców projektu). Dla osób niepełnoletnich zagrożenie ubóstwem wynosi ok. 21%. Byli więźniowie stanowią aż 18% osób, którym żyje się najciężej. Więźniowie to w 50% osoby niezatrudnione lub zatrudnione nieodpłatnie, z podstawowym, rzadziej zawodowym wykształceniem. Osoby bezdomne stanowią aż 24% osób, którym żyje się najciężej. To w większości osoby w wieku 65+, niepracujące, nieaktywne społecznie, z wykształceniem podstawowym. W ramach projektu chcemy zmienić stereotypowe, krzywdzące postrzeganie w społeczeństwie takich osób. Pragniemy uświadomić społeczeństwu, że problem utraty rodziny, domu czy wolności może dotyczyć każdego z nas. Realizujemy 90 spotkań animacyjnych, inspirowanych filmami, podczas których wzmacniamy potencjał i rozwijamy zdolności artystyczne osób uczestniczących, i pomagamy im odbudować poczucie własnej wartości. Zbieramy i prezentujemy historie uczestniczek i uczestników projektu w formie filmu, 3 słuchowisk i 3 opowieści multimedialnych.