W Polsce brakuje programów reintegracji społecznej dla osób uzależnionych od substancji psychoaktywnych. Reintegracja tych osób ogranicza się do pomocy po zakończonym leczeniu w stacjonarnych ośrodkach rehabilitacji. W przypadku osób wykluczonych społecznie będących w trakcie leczenia, programy te nie są dostępne, co wpływa na jakość leczenia substytucyjnego czy terapii antyretrowirusowej (ARV). Województwo podlaskie jako miejsce działań w projekcie wybraliśmy z kilku powodów, są nimi m.in. skromna oferta pomocy, niskie nakłady na leczenie czy brak wielu istotnych usług. Podlasie jest przede wszystkim pozbawione programów reintegracji społecznej oraz leczenia substytucyjnego (jako jedno z dwóch takich województw). Ponadto, poziom leczenia substytucyjnego w Polsce jest jednym z najniższych w Europie. W naszym kraju otrzymuje je tylko ok. 2800 osób (w tym 1400 w Warszawie), podczas gdy w całej Europie leczonych w ten sposób jest ok. 650 000 osób. By otrzymać leczenie substytucyjne, osoby uzależnione z województwa podlaskiego od wieku lat migrują głównie do Warszawy, a tam znajdują się w kryzysie bezdomności z powodu braku miejsc w schroniskach. Stają się także ofiarami narkofobicznej dyskryminacji. W tym projekcie oferujemy osobom uzależnionym zintegrowane wsparcie: schronisko z opieką całodobową, wsparcie terapeuty i prawnika, przebywanie w środowisku bezpiecznym i korektywnym. Tworzymy odpowiednie zaplecze dla organizacji działalności z zakresu ekonomii społecznej. Usługi zapewnione w ramach projektu mają służyć beneficjentom przede wszystkim w efektywnym korzystaniu z leczenia substytucyjnego, terapii antyretrowirusowej (ARV) czy leczenia zakażenia HCV. Nasze usługi wsparcia łączymy z działaniami rekreacyjno-edukacyjnymi, do czego wykorzystujemy naszą bazę kempingową w Augustowie, która w letnich miesiącach 2021-2022 cieszyła się dużym zainteresowaniem naszych podopiecznych.